Сыртта қалған нан қиқымы

Ізгі жандардың бірі ғибрат назарымен қараған бір көрініс арқылы адам баласының әуесі мен тойымсыздығы туралы былай тілге тиек еткен екен:

«Бір күні ағаштың астында дем алып отыр едім. Сол кезде бір құмырсқаға көзім түсе кетті. Өзінен бірнеше есе үлкен нан қиқымын арқалап, сүйретіп келе жатыр еді. Алдынан бір кедергі шықса, айналып өтеді. Шөптерге тіреліп қалған нанын алып шығу үшін бар күшін салып тырысып жатты. Не болса да сүйреткен нанын тастамады. Көтеруге жеңіл болу үшін нанды бөлшектеуге де разы емес секілді кейіп танытқандай. Осылай ыстық күнде сол нан қиқымын ұзақ уақыт арқалап, ақыры діттеген жеріне келді. Көптеген қиыншылыққа төзіп, көтеріп әкелген нан қиқымын илеудің аузы мен дәлізі тар болғандықтан илеуіне кіргізе алмады. Өзінен үлкен нан қиқымын қанша айналсада, оны ары-бері аударып, тартса да мақсатына жете алмады. Ақыры ақшам уақыты болғандықтан нан қиқымын сыртта қалдыруға тура келді.

Бұл көрініс мені өз халімді ойлауға жетеледі. Ақиқатында өмір бойы жиған дүниемізді қабірдің есігіне дейін алып баратынымызды, одан әрі өткізе алмайтынымызды терең түсініп, ғибрат алдым» [1] – деген екен, ізгі жан.

Дүниеде теріп-жиғанымызды, әшекей бұйымдармыз бен байлығымызды тек Алланың разылығы үшін игілікті істерге жұмсай білуіміз керек. Алланың қалауымен берілген сансыз нығметтерді жөнімен қолданып, астамшылық көрсетпей, ысырапшылдыққа жол бермей, артылып жатса жағдайы жоқтарға, білім жолындағыларға, мұқтаж жандарға, медресе, мешіт, аурухана секілді орындарға жұмсау зор сауапты іс.

Пайғамбарымыз (Оған Алланың игілігі мен сәлемі болсын) бір хадисінде: «Қиямет күні Алланың ешбір құлы өмірін қайтіп өткізгендігі, алған білімін не істегендігі, дүние-мүлкін қандай жолдармен тауып, қайда жұмсағандығы және тәнін қандай жолда жүріп тоздырғандығы жайлы есепке тартылмайынша бір адым да аттай алмайды» [2], – деген екен.

Олай болса, берілген нығметтердің қадірін біліп отбасымызбен қоғамға пайдасы тиетіндей істерге бағыттайық.

Дайындаған – Тұрар ТҮГЕЛҰЛЫ