Хасан әл-Басри бір жолы өзінің үш шәкіртіне: «Пәленше деген адамға барып көмек беріңдер, ол кісі менен жәрдем сұрады. Жолда Бишр Хафиге де айтыңдар, ол да барсын», – деп тапсырады.
Шәкірттер ұстаз алдынан шыққан соң, Бишр Хафидың үйіне барады. Үйіндегілер ол мешітте екенін айтады. Олар мешітке барса, ол иғтикафта (мешітте оңашалану) екен. Бишр Хафи: «Мен иғтикафтамын, соған ниет еттім» деп жауап береді.
Шәкірттер ұстаздың алдына қайта барып: «Ұстаз, Бишр Хафи иғтикафта екен. Біз өзіміз бара берейік пе?» деп сұрайды. Сонда Хасан әл-Басри: «Жоқ, Бишрге адамдарға жасалған көмектің сауабы нәпіл құлшылықтан артық деп айтыңдар» дейді.
Шәкірттер ұстаздың алдынан шығып, мешітке барып Бишр Хафиге ұстаздың сөзін жеткізеді.
Мәтінде: «Бишр Хафи дереу иғтикафтан шығып, олармен бірге ұстаз айтқан адамға көмек беруге барды», – деп келеді.
Қарасаңыздар, адамдарды қуанту, оларға жәрдемші болу – нәпіл ғибадаттан да ұлық сауап екен. Алла баршамызға сауапты амалды көп жасауға нәсіп етсін!
Қуат ҚАБДОЛДА
