Күндердің күнінде Иса (а.с.) пайғамбар көшеде келе жатып, жолдың бойында бақшасын суарып жатқан жігітті кездестіреді. Жігіт пайғамбарды (а.с.) көре сала алдына жүгіріп келіп:
– Менің жүрегіме тозаңның дәрежесіндей болса да Жаратушыға деген махаббат орнатуын Құдайдан сұрашы! – деп өтінеді. Пайғамбар (а.с.):
– Сен ондай дәрежедегі махаббатты көтере алмайсың! – дейді. Бала табандылық танытып:
– Онда тозаңның жартысындай болса да, – дейді. Иса (а.с.) пайғамбар қолын көтеріп, Құдайға жалбарынып дұға етеді де, жолымен кетіп қалады. Содан арада бірнеше күн өтіп, пайғамбар (а.с.) әлгі жігіттің жағдайын білу үшін үйіне келсе, әлгі жігіт үйінде болмай шығады. Содан көршісі шығып:
– Ол бала бірнеше күн болды үйінен шығып, құлшылық жасау үшін таудың етегіне кеткен, – дейді. Жігітті табу мақсатында пайғамбар (а.с.) таудың етегіне барады. Сол уақытта жігіттің құлшылық жасап отырғанын көрген бойда онымен сәлемдеседі. Алайда, жігіт мән бермей, құлшылығын жалғастыра береді. Сол уақытта Иса (а.с.) пайғамбарға періште келіп:
– Құдайға деген махаббатқа толған пенденің жүрегі адамның дауысын естімейді. Сондықтан бұл баланы қоя бер, құлшылығын жалғастырсын, – деген екен.
Жалғас АСХАТҰЛЫ,
дінтанушы
