Күндердің күнінде Һарун Рашид патша өлім халінде төсек тартып жатады. Сол уақытта ол көмекшілеріне:
-–Мені қабір басына алып барыңдар, – деп бұйырады. Барлығы оны демеп, мазаратқа алып барады. Қабірлерді көрген бойда патша:
–«Мал-мүлкім маған еш пайда бермеді. Күш-қуатым да жойылып кетті» (Хаққа-29) деп аятты оқиды да, артына қарап көмекшілеріне:
–Ұмытпаңдар, түн қанша ұзақ болғанымен оның артынан ертелі-кеш күн шығады. Сол сияқты адам ғұмыры қанша ұзақ болғанымен, нәтижесінде қабірге кіреді, – деген екен.
Жалғас АСХАТҰЛЫ,
дінтанушы
